Chaper 2 "Inni nie chcieli odchodzić"

Wbiegłam do domu trzaskając drzwiami frontowymi i wbiegłam po schodach do swojego pokoju nie zważając na wołania mojego młodszego kuzyna. Gdy wbiegłam do pokoju położyłam torbę na stolik nocny a sama usadowiłam się na posłaniu , wkładając twarz w dłonie. Pościłam upust emocją i z moich oczy popłynęły słone łzy , a w pokoju dało się usłyszeć cichy szloch. Ręce zmoczyły się od słonej cieczy a do pokoju wparował Artur. Bez zastanowienia podszedł do mojego łóżka i uklęknął przy moich kolanach. Ja bez żadnego słowa z jego strony mocno wtuliłam się w jego mało barczyste ale ciepłe i kojące ramiona. Chłopak ani przez chwile o nic nie pytał tylko jeszcze mocniej się oplótł mnie ramionami i głaskał po głowie z nadzieja , ze się uspokoję. Po paru chwilach milczenia odezwała się moja podświadomość , ze tylko mocze mu koszulkę a on o niczym nie wie. - Artur ja przepraszam...Już spokojnie ale nie patrząc mu w oczy z opuszczoną głową. - Nic nie mów , nie muszę wiedzieć o niczym po prostu chce byś była bezpieczna. A to mi wystarczyło do tego by wiedzieć ,ze on jest tym kogo naprawdę kocham i jest jak przyjaciółka. -Dziękuje , że jesteś. Ze jesteś z mną i nie odchodzisz tak jak reszta. Dziękuje. -Ross posłuchaj .... Ty nie musisz mi dziękować ja nie odejdę z własnej woli. Inni nie chcieli odchodzić to nie był ich wybór to tylko przeznaczenie zdecydowało. Niektórzy tak , że odchodzą, bo spotkali kogoś innego, lepszego i przez to się zmieniają. Nasze towarzystwo zaczyna ich nudzić, wolą coś nowego. A potem wracają, bo uwiadamiają sobie, że te szczere i prawdziwe reakcje mogą istnieć tylko w jeden sposób , między tymi a tymi dawnymi znajomymi, uczą się na swoich błędach. - Jeszcze raz dziękuje ci Artuś ale jestem już zmęczona i chciała bym się położyć. Jutro mam wolne i nadzieje na długie spanie. - Dobranoc osiołku spij dobrze.  I nie mów do mnie Artus ehhh wiesz , ze tego .nienawidzę. Położyłam się wygodnie oparłam głowę na łokciach i jeszcze na chwile włączyłam TV program informacyjny. Same bzdury pomyślałam i wyłączyłam pudło. Z dezaprobatą kręciłam głową myśląc o głupocie tych ludzi. przykryłam się kołdrą po sama głowę i po paru chwilach zapadłam w krainę Morfeusza.
Rano obudził mnie dźwięk telefonu. Zabrałam wibrujące urządzenie z szafki nocnej i przycisnęłam do ucha z piskiem odrzuciłam go na drugi koniec łózka spadając z trzaskiem na podłogę, bo usłyszałam ten charakterystyczny głos przez który dzisiaj prawie nie zmrużyłam oka. -Wyglądasz słodko gdy śpisz. Powtórzył te słowa z taką pewnością jakiej nigdy nie słyszałam. -Jesteś tak księżniczko? Za bardzo się go bałam by nie odpowiadać. Mógłby mi coś później zrobić wiec nie chciałam mu podpadać i pomyślałam by odpowiedzieć na jego pytanie. - Nie jestem two...oją księżnic...zzzką. Odpowiedziałam mu szybko i dość pewnie jak na mnie. Ale jednak trochę się bałam jego reakcji i zaczęłam się jąkać. - Nie takim tonem. Nigdy nie podnoś na mnie głosu!!!. Wydarł się tak głośno ,ze musiałam odsunąć telefon od ucha. Na schodach było słyszeć ciężkie kroki. Zdenerwowałam się i zabrakło mi języka w gębie. -Słysze posiłki. Zażartował. - Do zobaczenia później księżniczko. -Ale.. Nie dokończyłam , bo słyszałam w tle pikanie co oznaczało koniec rozmowy przez drugą stronę. Do pokoju wpadł mój przestraszony kuzyn z poduszką w ręce.- Czemu krzyczałaś? Co on ci zrobił? Co spadło?  Gdzie ten ktoś jest uciekaj pod łóżko. -Ale Artur ja krzyczałam bo przestraszyłam się i spadłam na podłogę. Ha ha co ty byś zrobił z ta poduszką? Zabił? -Chichotałam z jego głupoty. -No bo ja się przestraszyłem i zabrałem to co miałem pod ręką. -Tłumaczył się sporadycznie.
Zmykaj do kuchni śniadanie czeka na stole. Tylko się ubierz... Spojrzał na mnie spod łba i pokiwał twierdząco głową. - Chyba , że masz zamiar chodzić tak cały dzień. -Zamknął drzwi i powoli skierował się do swojej sypialni. Ja szłam prosto za nim tylko skręciłam w ostatniej chwili skręciłam w prawo do srebrnych drzwi nie za dużej łazienki.

Słucham tak łapczywie przestraszanych myśli zbuntowane słowa mkną gdzieś bez potrzeby w kieszeni awizo do tych smutków wszystkich szukam potwierdzenia skulonej wartości bezzębnych i szarych moich ideałów.

Komentarze mnie motywują
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Oto następny Chapter proszę o wasze opinie w komentarzach.
Życzę wspaniałych Walentynek i miłego dnia.
Jak dla mnie Wale w Tynki. <3